در این مقاله موضوع فضای ابری و خدماتی مانند ویدئو کنفرانس به‌ویژه ویدئو کنفرانس شوکا و خدمات منحصربه‌فردِ آن را موردبررسی قرار خواهیم داد. با شبکه ویدئو کنفرانس ایران، «شوکا» همراه باشید.
نگاهی به وجه‌تسمیه و عبارتِ «فضای ابری»
شاید اصطلاح فضای ابری به گوش اغلب ما خورده باشد، تصویری که در ذهنِ اغلب ما از عبارتِ «فضای ابری» شکل می‌گیرد؛ فضای ذخیره‌سازی آنلاین است اما در حقیقت، فضای ابری چیست؟
این عبارتی است که این روزها زیاد از آن استفاده می‌شود؛ بنابراین در وهله‌ی نخست یک عبارت مصطلح جلوه می‌کند. پس از توضیحی در مورد خودِ این اصطلاح، در ادامه‌ی مقاله خواهیم دانست که به چه دلیل مطلع بودن از کم و کیف و جزئیات فضای ابری اهمیت دارد. شاید توجه شما نیز به این نکته‌ی ظریف معطوف شده باشد که چرا برای این شیوه؛ نام «کلود» (Cloud) به معنی ابر؛ انتخاب شده است؟!
علت این نام‌گذاری و وجه‌تسمیه‌ی عبارتِ فضای ابری؛ ترسیم اینترنت به شکل اَبر در نمودار شبکه است.
نخستین بار در سال ۱۹۷۷ تصویر ابر به‌عنوان نماد رایانه توسط شرکت (Arpanet) و در سال ۱۹۸۱ همین تصویر توسط شرکت (CSnet) مورداستفاده قرار گرفت.
از سوی دیگر شرکت‌های مخابراتی، بعد از دهه‌ی ۹۰ میلادی وسعت کار خود را از محدوده‌ی ایجاد تماسِ نقطه‌به‌نقطه گسترش داده و به ارائه‌ی شبکه‌های خصوصی پرداختند و در تبلیغ این خدمات جدید و برای مشخص کردن مواردی که تحت مسئولیت شرکت مخابراتی و مواردی که تحت مسئولیت کاربر تلفن است؛ از نمادِ ابر استفاده کردند.
بعدها نیز با پدید آمدن رایانه؛ برای رایانش ابری (به معنای استفاده از رایانه) ، نماد ابر را که به معنای تحت پوشش بودن سِرورها (علاوه بر زیرساخت‌های مخابراتی) بود؛ به‌کار بردند.
به‌عبارت دیگر، مجموعه‌ی عظیمی از واحدهای منفرد، زمانی که از ورای فاصله‌ای نزدیک نظاره شوند؛ می‌توانند مفهوم و تصویر یک ابرِ واحد و منحصربه‌فرد را تداعی کنند. درست همانند ابری که از ذرات بخارآب، یا غبارهای معلق در هوا به وجود می‌آید. ذکر این مسئله نیز خالی از لطف نیست که در زبان انگلیسی به پروازِ دسته‌جمعی پرندگان و ملخ‌ها نیز عبارت «کلود» یا ابر اطلاق می‌شود؛ حال، با این توضیحات، تصور کردنِ دسته‌ی هماهنگی از کامپیوترها تحت نماد یک ابر؛ آن‌قدرها هم نمی‌تواند دشوار باشد!
تاریخچه‌ی فضای ابری
ایده‌ی اولیه‌ی فضای ابری در دهه‌ی پنجاه میلادی شکل گرفت. در آن زمان پردازش کامپیوترهای غول‌پیکر توسط اتصالی ویژه، بین چند کاربر به اشتراک گذاشته می‌شد.
صریح‌ترین اشاره به رایانش ابری یا فضای ابری؛ مربوط به اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی است که طیِ آن، یک دانشمند علوم رایانه‌ای به نام «جان مک کارتی» (John McCarthy) این ایده را مطرح کرد که این امکان وجود دارد که روزی استفاده از رایانه به‌عنوان یکی از صنایع عمومی؛ سازمان‌دهی و مدیریت شود.
هم‌چنین در سال ۱۹۶۶ نویسنده و دانشمند دیگری به نام «پارک هیل داگلاس» Hill Douglas (park کتابی به نام «معضل صنعت عمومی رایانه» منتشر کرد و در آن استفاده از رایانه و مشکلات آن را در بخش‌های مختلف جامعه با نحوه‌ی استفاده از نیروی برق؛ مقایسه کرد.
گرایش قابل توجه عمومی به فضای ابری و رایانش ابری، ابتدا در سال ۲۰۰۶ توسط شرکت بزرگ «آمازون» (Amazon) و در سال ۲۰۰۷ توسط شرکت «گوگل» (Google) و نیز «آی بی ام» (IBM) آغاز شد و با کشف موقعیت خریدوفروش خدمات فضای ابری توسط شرکتی پژوهشی به نام شرکت «گارتنر»(Gartner)؛ اوج گرفت.
فضای ابری چیست؟
فضای ابری مجموعه‌ای است بر مبنای مرکز داده‌هایِ دارای زیرساخت سخت‌افزاری که خدماتی به کاربران عرضه می‌کند. این خدمات شامل استفاده‌ی مکرر از اینترنت با حداقل نیاز به مدیریت و حداکثر سرعتِ دستیابی از همه‌ی مکان‌ها به اطلاعات رایانه‌ای است.
اگرچه پردازش ابری بیش‌تر، مفهومی متعلق به قرن بیست و یکم است اما شالوده‌ی پردازش ابری یا فضای ابری قدمتی طولانی داشته و ریشه در زمانی پیش از دهه‌ی شصت میلادی دارد، یعنی همان روزهایی که مشخصه‌ی آن، اتاق‌های سِرور بزرگ با رایانه‌های غول‌آسا بود!
این اَبَررایانه‌ها میان چندین کاربر و از طریق اتصال‌هایی که به‌وسیله‌ی ترمینال‌های اشتراکی برقرار می‌شد به اشتراک گذاشته می‌شد و این در حالی بود که بیش‌ترِ پردازشِ صورت گرفته، در خود این اَبَررایانه‌ها انجام می‌شد.
حال، تصویر و دورنمایی که در توضیح بالا ترسیم شد را در ذهن داشته باشید و فاصله‌ی یک اینترنت، میان ترمینال و اَبَررایانه را به آن اضافه کنید؛ متوجه خواهید شد که آنچه در آن زمان وجود داشته؛ خیلی به پردازش ابری، ذخیره‌سازی ابری و سایر سرویس‌های ابریِ امروزی ما شبیه بوده است.
یک «کلود» (Cloud) یا ابر، در حقیقت سلسله کامپیوترهایی است که به یکدیگر متصل شده‌اند و به‌عنوان یک اکوسیستمِ واحد به فعالیت می‌پردازند. ابرها به‌گونه‌ای پیکربندی می‌شوند تا یک یا چند نوع سرویسِ به‌خصوص؛ نظیر ذخیره‌ی داده، تحویل محتوا، یا اپلیکیشن‌ها را به‌گونه‌ای ارائه کنند که کاربران آن؛ یعنی ما و شما بتوانیم از راه دور به این سرویس‌ها دسترسی داشته باشیم.
فرض کنید که یک فضای ذخیره‌سازی بر روی یک سِرور اجاره کرده‌اید. اگر این سِرور به‌صورت واحد و بدون هیچ ارتباطی با سایر سِرورها وظیفه‌ی نگهداری و پردازش داده‌های شما را بر عهده داشته باشد؛ ممکن است بنا به دلایل مختلف از به‌روزرسانیِ سیستم‌عامل گرفته تا مشکل سخت‌افزاری؛ بارها با نقص فنی مواجه شود.
حال اگر مجموعه‌ی وسیعی از کامپیوترها را به‌گونه‌ای سازمان‌دهی کنیم که بارِ پردازشی و ذخیره‌سازی در میان آن‌ها سرشکن شده و به‌صورت پویا تقسیم شود چه نتیجه‌ای خواهیم گرفت؟! مسلماً پایداری بی‌نظیر و عالی یکی از نتایج اصلیِ این اقدام خواهد بود و این، همان ابر یا «کلود» است.
سرویس‌های ابری کاملاً از پیش پیکربندی می‌شوند تا کاربر بتواند بدون نیاز به اِعمال هیچ‌گونه تنظیمات خاص، از آن استفاده کند.
مزایای استفاده از فضای ابری
• ایجاد حس دسترسی نامحدود به منابع اطلاعاتی در نزد کاربران
• امکان سرمایه‌گذاری بر طبق حجم اطلاعات موردنیاز و نه سرمایه‌گذاری کلی و بزرگ در ابتدای کار، توسط شرکت‌ها یا افراد
• امکان هزینه کرد برای یک مقطع زمانی خاص به‌منظور دستیابی به اطلاعات مورد نیاز
• کاهش یا افزایش سریع منابع اطلاعاتیِ موردنیاز کاربر
• حذف عامل بازدارندگی مکان و وابستگی به دستگاه خاص برای دریافت اطلاعات مورد نیاز از پروسه‌ی دستیابی به اطلاعات
• تبدیل هزینه‌های سرمایه‌گذاری به هزینه‌های عملیاتی که موجب صرفه‌جویی بزرگی در امر دریافت و جمع‌آوری اطلاعات لازمه می‌شود
• امکان استفاده از خدمات فضای ابری به‌صورت چندکاربره و استیجاری که باعث افزایش کارایی و تمرکز زیرساخت‌های به کار گرفته‌شده در مورد فضای ابری می‌شود.
• کاهش ریسک عدم دستیابی یا نابودی اطلاعات و امنیت بیش‌تر
• سهولت نگهداری از سرویس‌های فضای ابری
انواع فضای ابری
فضای ابری دارای انواعی است که عبارت‌اند از:
۱٫ ابرِ عمومی (Public Cloud): به فضای ابری عمومی، فضای ابر خارجی (External Cloud) نیز گفته می‌شود. ابر عمومی متداول‌ترین و قدیمی‌ترین شکل مورداستفاده‌ی فضای ابری است که طی آن، یک شخص یا مجموعه‌یِ واسطه، از طریق اینترنت، سرویس‌هایی را در ابعاد محدود و پویا تدارک می‌بیند و آن‌ها را به شکل مشترک به کاربران اجاره می‌دهد.
۲٫ ابر گروهی (Community Cloud): اساس ارائه‌ی خدمات ابر گروهی در رابطه با شرکت‌ها یا مؤسساتی است که دارای نیازهایی یکسان هستند. در چنین حالتی با به اشتراک گذاشتن زیرساخت موردنیاز؛ در هزینه‌ها صرفه‌جویی می‌شود. هم هزینه و هم امنیت ابر گروهی از ابر عمومی بیش‌تر است.
۳٫ ابر خصوصی: : (Private Cloud) گاهی شرایط و حساسیت امنیت اطلاعات ایجاب می‌کند که تمامی سخت‌افزارهای به‌کاررفته در زیرساخت اطلاعاتی یک مؤسسه یا شرکت، بدون ارتباط با دنیای خارج و در داخل خودِ آن موسسه یا شرکت قرار داشته باشند. در چنین حالتی ازسرویس ابر خصوصی استفاده می‌شود. البته بدیهی است که هزینه‌ی ابر خصوصی بالاتر خواهد بود لذا برای کاهش ِهزینه‌ی ابر خصوصی؛ گاهی بخش ِمجزایی از یک ابر عمومی را به یک مؤسسه یا شرکت، اختصاص می‌دهند که در چنین شرایطی به آن، ابر خصوصیِ مجازی گفته می‌شود.
۴٫ ابر ترکیبی (هیبریدی) (Hybrid Cloud): ابر ترکیبی همان‌طوری که از نام آن مشخص است توسط چندین سرویس‌دهنده که می‌توانند سرویس‌دهندگان داخلی یا خارجی باشند ارائه می‌شود.
مهم‌ترین مزیت ابر ترکیبی یا ابر هیبریدی عبارت از سهولت انتقال خدمات آن به خدمات ابر عمومی؛ بدون تأخیر در لزومِ تطابق کاربر با اصول استانداردهای امنیتی است؛ مانند استانداردهایی که در اطلاعات مربوط به کارت‌های پرداخت مطرح است.
میانْ ابر (Inter Cloud): البته میانْ ابر، در تعریف «انستیتوی ملی استاندارد و فناوری‌ها» موسوم به (NIST) جزو گونه‌های رایانش ابری ذکر نشده است و منظور از میانْ ابر، مفهومی متکی به نظریه‌ی «کوین کلی» (Kevin Kelly) است. کوین کلی در سال ۲۰۰۷ برای شرح مراکز داده‌ای که بشر در آینده به کار خواهد برد از اصطلاح میانْ ابر استفاده کرد.
به‌طورکلی منظور از میانْ ابر، یک جهانِ متشکل از انبوهی از ابرهای به‌هم‌پیوسته است که به‌احتمال‌قوی در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد رشد و سیطره‌ی هرچه بیش‌تر آن‌ها در جهان اینترنت و کامپیوتر خواهیم بود.
ویدئو کنفرانس ابری چیست؟
در نگاه اول، ویدئو کنفرانس، استفاده‌ی ترکیبی از فناوری‌های مخابراتی اعم از صوتی و تصویری به‌منظور امکان ارتباطِ هم‌زمان بین افرادی در دو یا چندین مکان مختلف است. در ویدئو کنفرانس ابری برحسب نیازِ مؤسسات و شرکت‌ها و کسب‌وکارهای مختلف؛ طبق توضیحی که در مورد انواع فضای ابری داده شد؛ این امر، یعنی ویدئو کنفرانس، با کم‌ترین هزینه، سریع‌ترین و آسان‌ترین روش مدیریتی و با حداکثر کارایی؛ ارائه می‌شود.
در این میان، ویدئو کنفرانس شوکا در سطح کشور ما از بالاترین سطح کیفیت و قیمت مناسب برخوردار است که جزئیاتی چند درباره‌ی خدمات ویدئو کنفرانس شوکا را در ادامه‌ی مقاله بررسی می‌کنیم.
برترین ویدئو کنفرانس ابری، ویدئو کنفرانس شوکا:
برنامه‌ی ویدئو کنفرانس شوکا به نام «شوکا کلود» (Shooka Cloud) از طریق ویدئو کنفرانس و در قالب موسوم به جلسات ابری ارائه می‌شود و می‌تواند در عرض فقط پنج دقیقه ده‌ها نفر را از طریق ویدئویی؛ (همراه با انبوهی از امکانات مختصِ برگزاری جلسات مختلف)؛ به یکدیگر مرتبط سازد.
ویدئو کنفرانس شوکا ویژگی‌هایی منحصربه‌‌فردی را در بین ارائه‌دهندگان خدمات ویدئو کنفرانس داراست. این خدمات خاص که متعلق به ویدئو کنفرانس شوکا هستند؛ عبارت‌اند از:
۱٫ با استفاده از ویدئو کنفرانس شوکا، با سهولتِ هرچه‌تمام‌تر، امکان مدیریت و زمان‌بندی جلسات مجازی خود را به طریق ویدئویی خواهید داشت.
۲٫ خدماتِ ویدئو کنفرانس شوکا، شرکتِ تا ۱۵۰ نفر در هر جلسه‌ی مجازی را امکان‌پذیر خواهد کرد و این افراد می‌توانند به‌صورت نامحدود از داخل یا خارج مؤسسه‌ی شما انتخاب شوند. برای برگزاری و مدیریت جلسات در قالب پلتفرم‌های گوناگون؛ یک ثبت‌نام ساده در نرم‌افزار شوکا کفایت می‌کند!
هم‌چنین اطلاع‌رسانی جهت افراد دعوت‌شده از طریق ایمیل و پیامک، امکان حضوروغیاب و ردوبدل کردن انواع فایل‌ها و تمامی موارد مربوط به مدیریت هر نوع جلسه‌ای در خدمات ویدئو کنفرانس شوکا اندیشیده و فراهم شده است.
۳٫ خدمات ویدئو کنفرانس شوکا دارای قالب‌های خاصی برای برنامه‌ریزی بوده و از ویژگی «تکرارشوندگی» نیز برخوردار هستند.
در صورت داشتن هر نوع سؤالی در مورد فضای ابری و ویدئو کنفرانس و جلسات ابری و خدمات ویدئو کنفرانس شوکا؛ می‌توانید با ما تماس بگیرید.
